treurt.

Onze lieve, eigenzinnige, tamme kip is niet meer... Het beestje zat temidden van een bosje brandnetels tevergeefs op onbevruchte eitjes te broeden, maar werd vannacht verrast door een vos. Wat rest zijn heel veel pluimen en ,overal verspreid, stukken eirerschaal.

 

Het begon allemaal vorig jaar met de kleuterjuf. Zij had het over kuikentjes en wie er had, mocht er meebrengen naar de klas. Nu hadden wij net onze laatste kip verloren aan , jawel!, een sluwe vos, dus kochten mijn ventje en ik voor ons broedsel 3 donsjes van kuikentjes. Deze werden met veel zorg en vele frustraties grootgebracht in de garage voorzien van de nodige oh's en ah's van de vele vriendjes die hen regelmatig kwamen bekijken. Ook in de klas werden Roosje, Donsje en Koralie  bewonderd en ons kleutertje bejubeld. Allen tevree dus, tot op de dag dat de halfwassen kipjes de wijde wereld in mochten. Zorgvuldig boxte meneer moiselle een bedrading in elkaar, maar... het mocht niet baten: de beesten werden belaagd, de sporen werden steeds zichtbaarder aan hok en draad tot op een dag er één spoorloos was verdwenen, een ander half opgevreten wat verderop lag en een derde een dag later van schrik en traumatische ervaring gewoonweg dood neerviel!!!
Mijn moederhart brak toen ik ons meisje hoorde huilen om zoveel kuikensterfte.  Terug die hele donsgekte in mijn garage zag ik echter niet zitten, dus besloot ik wat later een volwassen exemplaar op te halen bij de poelier. Deze pluimenbol werd " Kelly" gedoopt. Het begin van veel dierenplezier.
Kelly deinsde er niet voor terug om vrijelijk over de draad te wippen die ons stukje bos / beestenweide scheidt van de tuin om tot bij het terras te huppelen alwaar zij vrolijk meeat uit de hondenbak. Wanneer wij graan in onze hand hielden, kwam ze kakelend op ons af en pikte kirrend uit onze hand! Onze dochter mocht haar aaien én zelfs oppakken. Het ging zelfs zo ver dat ze ermee van de glijbaan gleed of haar rondreed in de poppenwagen! U leest het goed!  Ook de labrador was geen partij voor haar, als hij op een bot kauwde, pikte miss Kelly de splinters van de grond en zelfs uit zijn muil! Op de meest gekke plaatsen dook La chick op: aan de voordeur, precies of ze wachtte op onze thuiskomst, IN de keuken als ze te lang had moeten wachten op haar graan. Eén keertje was ik de boodschappen aan het uitladen. De voordeur stond open, maar ik was al in de keuken met het gerief. Plots hoorde ik zacht geknor van onze kip die gewoonweg doorheen het hele huis was gewandeld!! Gelukkig hield ze het droog op die moment!
Uren kijkplezier hebben we er dus op zitten!! De drek moest wel af en toe van het terras worden geschrobd, maar ah.... het had iets landelijks en vertederends. Maar op een dag bleef ze weg, ons Kelly. We gingen op zoek en vonden haar broedend teruggetrokken in een hoopje brandnetels op de beestenweide. We lieten ze begaan en gaven haar trouw eten en drinken wat ze dan als een door wespen gestoken dolle mina op kwam schrokken. Tot vandaag: geen uit de struiken sputterend stuk pluimvee, enkel stilte en platgeramde netels met daartussenin pluimen en eierschalen....

Het doet me wat, echt!


Gelukkig zag ik bij het openen van mijn blog dat ik twee nieuwe volgers heb... dat's altijd vrolijk nieuws!
 Welkom!!
Op naar de 30 voor een nieuw weggevertje...