Nadat manlief de overwoekerde onkruidmassa van de lap moestuingrond had weggekapt( letterlijk) en de hele zooi ook nog eens had omgespit (de schat!) bleef er een soort maanlandschap over. Daarop moet ik nu voedsel gaan "verbouwen"! Eerlijk gezegd stel ik het hele plan wat uit, want bij het zien van die klompen min of meer gebakken klei zinkt de plantmoed mij in de schoenen. Vorig jaar toen ik in een opwelling besloot te gaan moestuinieren in deze kleigrond,wat op veel "hoe gaat ge dat doen" is onthaald, is gebleken dat de grond zelf echter zéér vruchtbaar is. Alles groeide als kool! De courgettes namen zelfs monsterachtige proporties aan als je eens een dagje niet was gaan oogsten!! Ik denk dat de hele familie nu nòg courgettesoep in de vriezer heeft! Ook wortels kwamen bij bosjes tevoorschijn, iets wat bij medemoestuinders (jawel, allen behorend tot het mannelijke geslacht) mislukte! Dat terwijl ik niet zo heel veel tijd of energie in het gemoestuin kan steken!
Haha! Ik als leek, compleet van alle moestuinkennis verstoken gebleven, haalde vorig jaar zowaar meer uit mijn kleigrond dan wie ook van de, laten we wel wezen, gepensioneerde!!! medemoestuinkrabber :-)
Dit jaar staan ze , nog nakauwend op hun nederlaag van vorig jaar, alweer klaar met goede raad en hoongelach omwille van het feit dat ik nog moet beginnen en dat het maanlandschap niet te bewerken valt met de blote hand.... Ik kan dus niet anders dan ze weer eens lik op stuk te geven en hen straks het nakijken te geven wanneer mijn lekkers niet wordt aangewreten door beesten of wegteert van de nattigheid of...
En ja, hun tuin ,waar bijna fulltime in wordt gewerkt, zal er wel weer volgens de boekskes bijliggen , en ja, hun groentes zullen eerst zijn. Ja, hun gewassen zullen in bedjes en aan stokken en onder serres groeien....maar, ik zal wortels hebben en zij niet!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten