Als de kat van huis is...

Wat doen de muizen als de kat van huis is? Juist: ze dansen op tafel! De muizen staan hier voor echtgenoot en kleuterdochter en de kattenmetafoor stelt deze keer moeder de vrouw voor. Want eerder deze week vertelde ik onze ,anders erg aanhankelijke, vijfjarige huisgenote dat mama een paar dagen weg moest met haar kindjes van de klas en als bij wonder overtrok haar snoezige gezichtje deze keer niet! Ze barstte niet uit in een dreunerig geweeklaag in een poging om mij bij zich te houden, ze stak niet van wal met het gebruikelijke "maar ik ga je zooooo miiiisssssen!!!" bijgestaan door de nodige tranen om alsnog mijn moederhart te verweken en me zo te doen afzien van een gepland uitje zonder haar! Nee, deze keer verdween ze snel richting bureel en kwam gezwind terug om doodleuk te vragen waarom ik eigenlijk niet al onmiddellijk kon verdwijnen! Ik dacht:"Breek nou m'n klomp!" , maar ik zei, :" waarom wil je me plots zo snel weghebben?". Het antwoord was even eenvoudig als grappig: ze had het snel op een akkoordje gegooid met papa die haar klaarblijkelijk ooit eens had verteld dat als zij onder hun tweetjes zouden zijn, zij dan een cinemaatje én een McDonaldsje zouden doen! Doortrapt als die kleine donder is, haalde ze die ooit gemaakte belofte van onder het stof en zette haar paps voor het blok! Aan het vooruitzicht op een verwendag voor zijn dochter zonder de aanbeden mama die toch steeds aan gezonde dingen eten denkt en vast vaak een domper op beider kindervreugde zet met zinnen als :"Niet te veel snoep" of " We hebben pas frieten gegeten" of " Geen ijsje, want je at al een lolly" kon de echtgenoot begrijpelijkerwijze niet weerstaan. En aan het vooruitzicht van te kunnen vertrekken zonder een hartverscheurend huilende kleuter aan mijn been kon ik dan weer niet weerstaan, dus zei ik volmondig dat dat een prima plan was, maar dat ik toch nog even ging blijven en dat ze zou moeten wachten tot woensdag. Een simpel "Jammer" gaf aan dat dat niet onoverkomelijk was en dat uitstel geen afstel betekende in haar kleuterbrein!
Hier is het dus al enkele dagen drukdruk. Ik met koffers pakken en wassen en klaarleggen en inkopen doen. De twee huisgenoten doen drukdruk over hun "plan" en dan doen ze samenzweerderig. Dan zeggen ze op kleutertoon dat ik toch niet mee maaaagggg! Dan scanderen ze dat ze toch lekker twee keer deze week frieten zullen eten. Dan dansen ze in het rond en sommen op wat ze in die drie dagen zoal zullen doen, samen, vader en dochter. En ik, ik kan alleen maar lachen. Ik ben blij dat mijn twee schatten zo gelukkig zijn met elkaar; Ik ben blij dat mijn liefste het vertrek van "La mama" zo draaglijker weet te maken voor ons allen.
Ik ben blij dat mijn twee lievelingen zo'n wilde plannen moeten maken om het gemis om mij te compenseren. Want dàt is wat het is, wil ik geloven!