Winterslaap

Het begint telkens bij de eerste vrieskou. Het hoeft zelfs nog niet echt te vriezen, wind die een gevoelstemperatuur geeft van tegenaan het vriespunt is al voldoende. En kale bomen die tegen een grijze, stille achtergrond van regen staan als waren het tandenstokers doen het hem ook.  Kortom als alle leven in de natuur stilvalt, dan wil ook ik wegkruipen in mijn hol, om er pas in de lente weer uit te kruipen. Ik wil zoals ik tegen al wie het horen of niet horen wil telkens zeg: "niet meer bewegen" als het zo koud is. Ik wens de warmte van een constant brandend haardvuur op te zoeken en me omringen door dekentjes en warme sokken. Ik word een pantoffelheld! Sombere gedachten dringen mijn anders zo opgeruimde bovenkamer binnen, alsof de regen zelfs tot onder mijn schedel kruipt. Ook mijn huid protesteert tegen al die kou, want sinds kort weet ik nu eindelijk waarom ik zo vaak vol bulten en jeukerige vlekken sta: ik lijd aan een contactallergie van , jawel, koude temperaturen!!  Nu, elk jaar houd ik gewoon een denkbeeldige winterslaap en word ik vanzelf wat trager en chaotischer en somberder uit stil protest voor 't feit dat we met z'n allen toch uit werken moeten bij zo'n weer. Ik hou me kranig en hoop niet ziek te worden, want die ellende erbij...
Was ik nu bijna de winter doorgesparteld zonder ziek te zijn en zonder al te veel bulten, hebben de virussen me toch nog te pakken: griep! Niks aan te doen, geen siroop noch pil die verlichting brengen kan, enkel thee drinken en veel slapen brengt enig soelaas zegt de dokter.  Dus dat is wat mmemoiselle nu al twee dagen doet en wat ook op de planning staat voor de volgende twee dagen. Maar, stiekem schijnt de zon weer een beetje in mijn bovenkamer, want nu kan ik dan toch nog even doen waar ik elke winter van droom: een winterslaapke houden!!